تشکیل جوانه دندان‌های شیری از زمان جنینی آغاز می‌شود. بنابراین نوع تغذیه و مصرف داروها در حین بارداری می‌تواند در ساختار دندان شیری نوزاد تاثیر بگذارد. شروع رویش دندان‌های شیری از ۴ تا ۱۸ ماهگی ممکن است متغیر باشد و زود یا دیر بودن آن جای نگرانی ندارد.البته در صورت تاخیر زیاد  در رویش دندانها باید از نظر کارکرد نرمال  غده تیروئید کودک چک شود. آخرین دندان شیری هم حدود ۳-۲ سالگی در می‌آید. رویش دندان باعث ایجاد التهاب و احساس فشار و خارش در لثه می‌شود که برای راحت‌تر شدن کودک می‌توان ژل‌های مخصوص، وسایل دندانی و داروهای خوراکی با نظر دندانپزشک استفاده کرد. در هر فک باید ۱۰ دندان شیری درآید که جمعاً۲۰ عدد می‌شود. اولین مراجعه به دندانپزشک باید در ۱ سالگی انجام شود و سپس هر ۶ ماه یکبار   چک آپ انجام گیرد.

نام‌گذاری دندان‌های شیری از خط وسط هر فک به سمت عقب به ترتیب D,C,B,A می‌باشد.

A: دندان‌های پیشین که در وسط هر فک هستند 2 عدد بالا و 2 عدد پایین.

B: دو دندان کناری که مجاور دندان‌های پیشین هستند.

C: دندان‌های نیش پس از دندان‌های کناری

D: دندان‌های آسیایی اول که کوچکتر است.

E: دندان‌های آسیایی دوم که بزرگتر است.

زمان افتادن دندان‌های شیری به ترتیب زیر است:

دندان‌های B و A بالا و پایین ، 7-5 سالگی

دندان‌های C ، 10 – 8 سالگی

دندان‌های E و D 12- 10 سالگی

     بنابراین دندان‌های E و D دیرتر از بقیه می‌افتند و احتمال خراب شدن آن‌ها هم بیشتر است اما نباید زودتر از موعد کشیده شوند چون باعث ایجاد بی‌نظمی در دندان‌های دائمی می‌شوند. اگر بدلیل پوسیدگی خیلی زیاد و عدم امکان ترمیم دندان مجبور به کشیدن زود هنگام آن شدیم حتماً باید در فضای خالی آن فضا نگهدار ساخته و گذاشته شود و تا هنگام رویش دندان دائمی، محل خالی را نگه دارد.